«Κοινωνική Σίλικον Βάλεϊ» ίδρυσαν δύο Βάσκοι στην Ισπανία
The Guardian
Στους λόφους της Χώρας των Βάσκων εκτυλίσσεται ένα πείραμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μοντέλο επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων. Ενώ κυβερνήσεις, οικονομολόγοι και επιχειρηματίες αναζητούν διεξόδους από την ύφεση και απαντήσεις σε πιεστικές κοινωνικές ανάγκες, ο Κάρλος Φερνάντες Ιζοϊρντ και ο Ινιγκο Ιρκίντι θεωρούν ότι έχουν την απάντηση.
Οι δύο Βάσκοι δημιούργησαν το πρώτο βιομηχανικό πάρκο για κοινωνικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς. «Σκεφτείτε το σαν μια κοινωνική Σίλικον Βάλεϊ. Θέλουμε να έλξουμε εδώ νέα ταλέντα που θα αναπτύξουν μοντέλα, μεθόδους και εργαλεία για την εξεύρεση καινοτόμων λύσεων κοινωνικής οργάνωσης», λένε.
Η χώρα των Βάσκων έχει μακρά ιστορία υποστήριξης συνεταιρισμών που χρησιμοποιούν επιχειρηματικές μεθόδους για να επιτύχουν κοινωνικούς στόχους. Εδώ ξεκίνησε η Μοντραγκόν, η τρίτη μεγαλύτερη κοοπερατίβα του κόσμου και η έκτη μεγαλύτερη επιχείρηση της Ισπανίας, με τζίρο 1 δισ. ευρώ και 100.000 υπαλλήλους σε 250 εταιρείες σε όλο τον κόσμο. Εκατοντάδες κοοπερατίβες έχουν δημιουργηθεί σε όλη την περιοχή, χάρη στο γενναιόδωρο φορολογικό καθεστώς που τους παραχωρείται με αντάλλαγμα να επενδύσουν το 10% των ετήσιων κερδών τους στην παιδεία, τις πολιτιστικές δραστηριότητες και τη νεανική εργασία.
Ο 42χρονος Ιζοϊρντ, που ήταν επικεφαλής του τμήματος καινοτομίας και επιμόρφωσης της Μοντραγκόν επί επτά χρόνια, μέχρι το τέλος του 2008, λέει ότι οι συνεταιρισμοί προσφέρουν ελπίδα σε δύσκολους καιρούς. «Ο σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και ισοκατανομή του πλούτου στην γύρω περιοχή, αντί για κέρδος για τους ιδιοκτήτες και τους μετόχους», λέει.
Ο Ιζοϊρντ έφυγε από την Μοντραγκόν, καταγγέλλοντας στον τοπικό τύπο την εταιρεία ως υπερβολικά μεγάλη, πολυεθνική και καπιταλιστική. «Η αξία βρίσκεται στην εργασία. Το κεφάλαιο είναι δευτερεύον. Οι συνεταιρισμοί πρέπει να προτάσσουν το ανθρώπινο δυναμικό και την τοπική ανάπτυξη και να θεωρούν το χρήμα ως μέσο για την επίτευξη αυτών των σκοπών, όχι ως αυτοσκοπό», εξηγεί.
Ο Ιζοϊρντ αναφέρει ότι η Μοντραγκόν, γνωστή ως ΜCC, έχασε 160 εκ. ευρώ εξαιτίας της χρεοκοπίας της Λίμαν Μπράδερς και έχει πάψει να επιτρέπει τη δημιουργία επιχειρήσεων που να ελέγχονται από τους εργαζόμενούς τους. Από τις 264 εταιρείες του ομίλου, μόλις τα δύο τρίτα ανήκουν στους εργαζομένους τους, κάτι που σύμφωνα με την εταιρεία οφείλεται στην έλλειψη σχετικής νομοθεσίας στις χώρες του εξωτερικού. Ομως, αυτό δεν εξηγεί γιατί οι υπάλληλοι της εταιρείας στη χώρα των Βάσκων δεν επετράπη να γίνουν συνιδιοκτήτες.
«Δεν είναι εύκολο να συμφιλιώσεις τις συνεταιριστικές αρχές και την ανάγκη ανταγωνισμού στις διεθνείς αγορές με καθαρά καπιταλιστικούς κανόνες», λέει. «Γι’ αυτό οι αξίες και η φιλοσοφία του συνεταιριστικού κινήματος περνούν βαθιά κρίση». Ο Ιζοϊρντ λέει ότι για να λειτουργήσουν οι συνεταιρισμοί πρέπει να μείνουν σε μικρή κλίμακα, να διασφαλίσουν σε όλους την αίσθηση ότι συμμετέχουν και να υπάρχει επιχειρηματικότητα.
Η κοινωνική εταιρεία των Ιζοϊρντ και Ιρκίντα, η ΒΙΒ θα χρησιμοποιήσει την ίδια την οικοδόμηση του βιομηχανικού πάρκου ως αφορμή για τη δημιουργία τοπικών συνεταιρισμών από μακροχρόνια ανέργους που θα κατασκευάσουν νέα κτίρια και γραφεία, θα φροντίζουν για την καθαριότητα και την διαχείριση του πάρκου. Η ΒΙΒ διαπραγματεύεται με τους δήμους της περιοχής για χρηματοδότηση και με μη κυβερνητικές οργανώσεις που εντοπίζουν ανέργους και άτομα με αναπηρική σύνταξη που θα μπορούσαν να αρχίσουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Εχουν υπολογίσει ότι χρειάζονται περίπου 1,8 εξ ευρώ για να φτιάξουν το κέντρο απασχόλησης του βιομηχανικού πάρκου, τη σχολή, το κέντρο κοινωνικής καινοτομίας και τη διεθνή πτέρυγα. Ελπίζουν ότι ώς το 2012, στις κοινωνικές επιχειρήσεις του πάρκου θα δουλεύουν πάνω από 1.000 άτομα. Ο στόχος είναι περισσότερη αυτάρκεια, ένας μηχανισμός κοινωνικής προστασίας και ένα δίκτυο αλληλοϋποστήριξης που μειώνει την εξάρτηση από το κράτος. ίδρυσαν δύο Βάσκοι στην Ισπανία
The Guardian
Στους λόφους της Χώρας των Βάσκων εκτυλίσσεται ένα πείραμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μοντέλο επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων. Ενώ κυβερνήσεις, οικονομολόγοι και επιχειρηματίες αναζητούν διεξόδους από την ύφεση και απαντήσεις σε πιεστικές κοινωνικές ανάγκες, ο Κάρλος Φερνάντες Ιζοϊρντ και ο Ινιγκο Ιρκίντι θεωρούν ότι έχουν την απάντηση.
Οι δύο Βάσκοι δημιούργησαν το πρώτο βιομηχανικό πάρκο για κοινωνικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς. «Σκεφτείτε το σαν μια κοινωνική Σίλικον Βάλεϊ. Θέλουμε να έλξουμε εδώ νέα ταλέντα που θα αναπτύξουν μοντέλα, μεθόδους και εργαλεία για την εξεύρεση καινοτόμων λύσεων κοινωνικής οργάνωσης», λένε.
Η χώρα των Βάσκων έχει μακρά ιστορία υποστήριξης συνεταιρισμών που χρησιμοποιούν επιχειρηματικές μεθόδους για να επιτύχουν κοινωνικούς στόχους. Εδώ ξεκίνησε η Μοντραγκόν, η τρίτη μεγαλύτερη κοοπερατίβα του κόσμου και η έκτη μεγαλύτερη επιχείρηση της Ισπανίας, με τζίρο 1 δισ. ευρώ και 100.000 υπαλλήλους σε 250 εταιρείες σε όλο τον κόσμο. Εκατοντάδες κοοπερατίβες έχουν δημιουργηθεί σε όλη την περιοχή, χάρη στο γενναιόδωρο φορολογικό καθεστώς που τους παραχωρείται με αντάλλαγμα να επενδύσουν το 10% των ετήσιων κερδών τους στην παιδεία, τις πολιτιστικές δραστηριότητες και τη νεανική εργασία.
Ο 42χρονος Ιζοϊρντ, που ήταν επικεφαλής του τμήματος καινοτομίας και επιμόρφωσης της Μοντραγκόν επί επτά χρόνια, μέχρι το τέλος του 2008, λέει ότι οι συνεταιρισμοί προσφέρουν ελπίδα σε δύσκολους καιρούς. «Ο σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και ισοκατανομή του πλούτου στην γύρω περιοχή, αντί για κέρδος για τους ιδιοκτήτες και τους μετόχους», λέει.
Ο Ιζοϊρντ έφυγε από την Μοντραγκόν, καταγγέλλοντας στον τοπικό τύπο την εταιρεία ως υπερβολικά μεγάλη, πολυεθνική και καπιταλιστική. «Η αξία βρίσκεται στην εργασία. Το κεφάλαιο είναι δευτερεύον. Οι συνεταιρισμοί πρέπει να προτάσσουν το ανθρώπινο δυναμικό και την τοπική ανάπτυξη και να θεωρούν το χρήμα ως μέσο για την επίτευξη αυτών των σκοπών, όχι ως αυτοσκοπό», εξηγεί.
Ο Ιζοϊρντ αναφέρει ότι η Μοντραγκόν, γνωστή ως ΜCC, έχασε 160 εκ. ευρώ εξαιτίας της χρεοκοπίας της Λίμαν Μπράδερς και έχει πάψει να επιτρέπει τη δημιουργία επιχειρήσεων που να ελέγχονται από τους εργαζόμενούς τους. Από τις 264 εταιρείες του ομίλου, μόλις τα δύο τρίτα ανήκουν στους εργαζομένους τους, κάτι που σύμφωνα με την εταιρεία οφείλεται στην έλλειψη σχετικής νομοθεσίας στις χώρες του εξωτερικού. Ομως, αυτό δεν εξηγεί γιατί οι υπάλληλοι της εταιρείας στη χώρα των Βάσκων δεν επετράπη να γίνουν συνιδιοκτήτες.
«Δεν είναι εύκολο να συμφιλιώσεις τις συνεταιριστικές αρχές και την ανάγκη ανταγωνισμού στις διεθνείς αγορές με καθαρά καπιταλιστικούς κανόνες», λέει. «Γι’ αυτό οι αξίες και η φιλοσοφία του συνεταιριστικού κινήματος περνούν βαθιά κρίση». Ο Ιζοϊρντ λέει ότι για να λειτουργήσουν οι συνεταιρισμοί πρέπει να μείνουν σε μικρή κλίμακα, να διασφαλίσουν σε όλους την αίσθηση ότι συμμετέχουν και να υπάρχει επιχειρηματικότητα.
Η κοινωνική εταιρεία των Ιζοϊρντ και Ιρκίντα, η ΒΙΒ θα χρησιμοποιήσει την ίδια την οικοδόμηση του βιομηχανικού πάρκου ως αφορμή για τη δημιουργία τοπικών συνεταιρισμών από μακροχρόνια ανέργους που θα κατασκευάσουν νέα κτίρια και γραφεία, θα φροντίζουν για την καθαριότητα και την διαχείριση του πάρκου. Η ΒΙΒ διαπραγματεύεται με τους δήμους της περιοχής για χρηματοδότηση και με μη κυβερνητικές οργανώσεις που εντοπίζουν ανέργους και άτομα με αναπηρική σύνταξη που θα μπορούσαν να αρχίσουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Εχουν υπολογίσει ότι χρειάζονται περίπου 1,8 εξ ευρώ για να φτιάξουν το κέντρο απασχόλησης του βιομηχανικού πάρκου, τη σχολή, το κέντρο κοινωνικής καινοτομίας και τη διεθνή πτέρυγα. Ελπίζουν ότι ώς το 2012, στις κοινωνικές επιχειρήσεις του πάρκου θα δουλεύουν πάνω από 1.000 άτομα. Ο στόχος είναι περισσότερη αυτάρκεια, ένας μηχανισμός κοινωνικής προστασίας και ένα δίκτυο αλληλοϋποστήριξης που μειώνει την εξάρτηση από το κράτος.
The Guardian
Στους λόφους της Χώρας των Βάσκων εκτυλίσσεται ένα πείραμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μοντέλο επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων. Ενώ κυβερνήσεις, οικονομολόγοι και επιχειρηματίες αναζητούν διεξόδους από την ύφεση και απαντήσεις σε πιεστικές κοινωνικές ανάγκες, ο Κάρλος Φερνάντες Ιζοϊρντ και ο Ινιγκο Ιρκίντι θεωρούν ότι έχουν την απάντηση.
Οι δύο Βάσκοι δημιούργησαν το πρώτο βιομηχανικό πάρκο για κοινωνικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς. «Σκεφτείτε το σαν μια κοινωνική Σίλικον Βάλεϊ. Θέλουμε να έλξουμε εδώ νέα ταλέντα που θα αναπτύξουν μοντέλα, μεθόδους και εργαλεία για την εξεύρεση καινοτόμων λύσεων κοινωνικής οργάνωσης», λένε.
Η χώρα των Βάσκων έχει μακρά ιστορία υποστήριξης συνεταιρισμών που χρησιμοποιούν επιχειρηματικές μεθόδους για να επιτύχουν κοινωνικούς στόχους. Εδώ ξεκίνησε η Μοντραγκόν, η τρίτη μεγαλύτερη κοοπερατίβα του κόσμου και η έκτη μεγαλύτερη επιχείρηση της Ισπανίας, με τζίρο 1 δισ. ευρώ και 100.000 υπαλλήλους σε 250 εταιρείες σε όλο τον κόσμο. Εκατοντάδες κοοπερατίβες έχουν δημιουργηθεί σε όλη την περιοχή, χάρη στο γενναιόδωρο φορολογικό καθεστώς που τους παραχωρείται με αντάλλαγμα να επενδύσουν το 10% των ετήσιων κερδών τους στην παιδεία, τις πολιτιστικές δραστηριότητες και τη νεανική εργασία.
Ο 42χρονος Ιζοϊρντ, που ήταν επικεφαλής του τμήματος καινοτομίας και επιμόρφωσης της Μοντραγκόν επί επτά χρόνια, μέχρι το τέλος του 2008, λέει ότι οι συνεταιρισμοί προσφέρουν ελπίδα σε δύσκολους καιρούς. «Ο σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και ισοκατανομή του πλούτου στην γύρω περιοχή, αντί για κέρδος για τους ιδιοκτήτες και τους μετόχους», λέει.
Ο Ιζοϊρντ έφυγε από την Μοντραγκόν, καταγγέλλοντας στον τοπικό τύπο την εταιρεία ως υπερβολικά μεγάλη, πολυεθνική και καπιταλιστική. «Η αξία βρίσκεται στην εργασία. Το κεφάλαιο είναι δευτερεύον. Οι συνεταιρισμοί πρέπει να προτάσσουν το ανθρώπινο δυναμικό και την τοπική ανάπτυξη και να θεωρούν το χρήμα ως μέσο για την επίτευξη αυτών των σκοπών, όχι ως αυτοσκοπό», εξηγεί.
Ο Ιζοϊρντ αναφέρει ότι η Μοντραγκόν, γνωστή ως ΜCC, έχασε 160 εκ. ευρώ εξαιτίας της χρεοκοπίας της Λίμαν Μπράδερς και έχει πάψει να επιτρέπει τη δημιουργία επιχειρήσεων που να ελέγχονται από τους εργαζόμενούς τους. Από τις 264 εταιρείες του ομίλου, μόλις τα δύο τρίτα ανήκουν στους εργαζομένους τους, κάτι που σύμφωνα με την εταιρεία οφείλεται στην έλλειψη σχετικής νομοθεσίας στις χώρες του εξωτερικού. Ομως, αυτό δεν εξηγεί γιατί οι υπάλληλοι της εταιρείας στη χώρα των Βάσκων δεν επετράπη να γίνουν συνιδιοκτήτες.
«Δεν είναι εύκολο να συμφιλιώσεις τις συνεταιριστικές αρχές και την ανάγκη ανταγωνισμού στις διεθνείς αγορές με καθαρά καπιταλιστικούς κανόνες», λέει. «Γι’ αυτό οι αξίες και η φιλοσοφία του συνεταιριστικού κινήματος περνούν βαθιά κρίση». Ο Ιζοϊρντ λέει ότι για να λειτουργήσουν οι συνεταιρισμοί πρέπει να μείνουν σε μικρή κλίμακα, να διασφαλίσουν σε όλους την αίσθηση ότι συμμετέχουν και να υπάρχει επιχειρηματικότητα.
Η κοινωνική εταιρεία των Ιζοϊρντ και Ιρκίντα, η ΒΙΒ θα χρησιμοποιήσει την ίδια την οικοδόμηση του βιομηχανικού πάρκου ως αφορμή για τη δημιουργία τοπικών συνεταιρισμών από μακροχρόνια ανέργους που θα κατασκευάσουν νέα κτίρια και γραφεία, θα φροντίζουν για την καθαριότητα και την διαχείριση του πάρκου. Η ΒΙΒ διαπραγματεύεται με τους δήμους της περιοχής για χρηματοδότηση και με μη κυβερνητικές οργανώσεις που εντοπίζουν ανέργους και άτομα με αναπηρική σύνταξη που θα μπορούσαν να αρχίσουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Εχουν υπολογίσει ότι χρειάζονται περίπου 1,8 εξ ευρώ για να φτιάξουν το κέντρο απασχόλησης του βιομηχανικού πάρκου, τη σχολή, το κέντρο κοινωνικής καινοτομίας και τη διεθνή πτέρυγα. Ελπίζουν ότι ώς το 2012, στις κοινωνικές επιχειρήσεις του πάρκου θα δουλεύουν πάνω από 1.000 άτομα. Ο στόχος είναι περισσότερη αυτάρκεια, ένας μηχανισμός κοινωνικής προστασίας και ένα δίκτυο αλληλοϋποστήριξης που μειώνει την εξάρτηση από το κράτος. ίδρυσαν δύο Βάσκοι στην Ισπανία
The Guardian
Στους λόφους της Χώρας των Βάσκων εκτυλίσσεται ένα πείραμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μοντέλο επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων. Ενώ κυβερνήσεις, οικονομολόγοι και επιχειρηματίες αναζητούν διεξόδους από την ύφεση και απαντήσεις σε πιεστικές κοινωνικές ανάγκες, ο Κάρλος Φερνάντες Ιζοϊρντ και ο Ινιγκο Ιρκίντι θεωρούν ότι έχουν την απάντηση.
Οι δύο Βάσκοι δημιούργησαν το πρώτο βιομηχανικό πάρκο για κοινωνικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς. «Σκεφτείτε το σαν μια κοινωνική Σίλικον Βάλεϊ. Θέλουμε να έλξουμε εδώ νέα ταλέντα που θα αναπτύξουν μοντέλα, μεθόδους και εργαλεία για την εξεύρεση καινοτόμων λύσεων κοινωνικής οργάνωσης», λένε.
Η χώρα των Βάσκων έχει μακρά ιστορία υποστήριξης συνεταιρισμών που χρησιμοποιούν επιχειρηματικές μεθόδους για να επιτύχουν κοινωνικούς στόχους. Εδώ ξεκίνησε η Μοντραγκόν, η τρίτη μεγαλύτερη κοοπερατίβα του κόσμου και η έκτη μεγαλύτερη επιχείρηση της Ισπανίας, με τζίρο 1 δισ. ευρώ και 100.000 υπαλλήλους σε 250 εταιρείες σε όλο τον κόσμο. Εκατοντάδες κοοπερατίβες έχουν δημιουργηθεί σε όλη την περιοχή, χάρη στο γενναιόδωρο φορολογικό καθεστώς που τους παραχωρείται με αντάλλαγμα να επενδύσουν το 10% των ετήσιων κερδών τους στην παιδεία, τις πολιτιστικές δραστηριότητες και τη νεανική εργασία.
Ο 42χρονος Ιζοϊρντ, που ήταν επικεφαλής του τμήματος καινοτομίας και επιμόρφωσης της Μοντραγκόν επί επτά χρόνια, μέχρι το τέλος του 2008, λέει ότι οι συνεταιρισμοί προσφέρουν ελπίδα σε δύσκολους καιρούς. «Ο σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και ισοκατανομή του πλούτου στην γύρω περιοχή, αντί για κέρδος για τους ιδιοκτήτες και τους μετόχους», λέει.
Ο Ιζοϊρντ έφυγε από την Μοντραγκόν, καταγγέλλοντας στον τοπικό τύπο την εταιρεία ως υπερβολικά μεγάλη, πολυεθνική και καπιταλιστική. «Η αξία βρίσκεται στην εργασία. Το κεφάλαιο είναι δευτερεύον. Οι συνεταιρισμοί πρέπει να προτάσσουν το ανθρώπινο δυναμικό και την τοπική ανάπτυξη και να θεωρούν το χρήμα ως μέσο για την επίτευξη αυτών των σκοπών, όχι ως αυτοσκοπό», εξηγεί.
Ο Ιζοϊρντ αναφέρει ότι η Μοντραγκόν, γνωστή ως ΜCC, έχασε 160 εκ. ευρώ εξαιτίας της χρεοκοπίας της Λίμαν Μπράδερς και έχει πάψει να επιτρέπει τη δημιουργία επιχειρήσεων που να ελέγχονται από τους εργαζόμενούς τους. Από τις 264 εταιρείες του ομίλου, μόλις τα δύο τρίτα ανήκουν στους εργαζομένους τους, κάτι που σύμφωνα με την εταιρεία οφείλεται στην έλλειψη σχετικής νομοθεσίας στις χώρες του εξωτερικού. Ομως, αυτό δεν εξηγεί γιατί οι υπάλληλοι της εταιρείας στη χώρα των Βάσκων δεν επετράπη να γίνουν συνιδιοκτήτες.
«Δεν είναι εύκολο να συμφιλιώσεις τις συνεταιριστικές αρχές και την ανάγκη ανταγωνισμού στις διεθνείς αγορές με καθαρά καπιταλιστικούς κανόνες», λέει. «Γι’ αυτό οι αξίες και η φιλοσοφία του συνεταιριστικού κινήματος περνούν βαθιά κρίση». Ο Ιζοϊρντ λέει ότι για να λειτουργήσουν οι συνεταιρισμοί πρέπει να μείνουν σε μικρή κλίμακα, να διασφαλίσουν σε όλους την αίσθηση ότι συμμετέχουν και να υπάρχει επιχειρηματικότητα.
Η κοινωνική εταιρεία των Ιζοϊρντ και Ιρκίντα, η ΒΙΒ θα χρησιμοποιήσει την ίδια την οικοδόμηση του βιομηχανικού πάρκου ως αφορμή για τη δημιουργία τοπικών συνεταιρισμών από μακροχρόνια ανέργους που θα κατασκευάσουν νέα κτίρια και γραφεία, θα φροντίζουν για την καθαριότητα και την διαχείριση του πάρκου. Η ΒΙΒ διαπραγματεύεται με τους δήμους της περιοχής για χρηματοδότηση και με μη κυβερνητικές οργανώσεις που εντοπίζουν ανέργους και άτομα με αναπηρική σύνταξη που θα μπορούσαν να αρχίσουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Εχουν υπολογίσει ότι χρειάζονται περίπου 1,8 εξ ευρώ για να φτιάξουν το κέντρο απασχόλησης του βιομηχανικού πάρκου, τη σχολή, το κέντρο κοινωνικής καινοτομίας και τη διεθνή πτέρυγα. Ελπίζουν ότι ώς το 2012, στις κοινωνικές επιχειρήσεις του πάρκου θα δουλεύουν πάνω από 1.000 άτομα. Ο στόχος είναι περισσότερη αυτάρκεια, ένας μηχανισμός κοινωνικής προστασίας και ένα δίκτυο αλληλοϋποστήριξης που μειώνει την εξάρτηση από το κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου