Βοσκοί και πρόβατα

Λοιπόν: η κατάσταση θυμίζει πλέον αδελφούς Μαρξ. Και ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν είναι κωμωδία, είναι επειδή, στην ουσία του ζητήματος, πρόκειται πράγματι περί μεγίστης τραγωδίας.

Πριν από κάτι μήνες ή και παραπάνω, κανένα χρόνο, ήταν ο Βενιζέλος και το ΠαΣοΚ που ίδρωναν έκαναν τις δραματικές εκκλήσεις, επικαλούμενοι συνειδήσεις και άλλα συναφή για τη σωτηρία της χώρας και ο Σαμαράς τους έκανε το δύσκολο.
Σήμερα, η εικόνα έχει αντιστραφεί πλήρως: ο Σαμαράς κάνει τις εκκλήσεις και εκείνοι του κρατάνε πόζα. Γίνεται το ίδιο, αλλά γίνεται απ’ την ανάποδη. Ή μήπως δεν γίνεται;…
Και τότε και τώρα, η Ελλάδα κινδύνευε μέχρι θανάτου, όχι μόνον μία αλλά πολλές φορές, σχεδόν κάθε φορά που κρινόταν μια δόση. Τα ίδια και τα ίδια, από ανθρώπους που, τελικά, εν συνόλω ούτε πιστεύουν αυτά που λένε, ούτε καταφέρνουν – ακριβώς επειδή δεν τα πιστεύουν, επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι πραγματικά πιστεύουν – να τα κάνουν πράξη.
Ετσι, το πράγμα κινδυνεύει να εξελιχθεί πια σαν το μύθο του Αίσωπου με το βοσκό και τα πρόβατα.
Οσο όμως παρακολουθεί κανείς αυτή την κωμικοτραγική, πικρή εναλλαγή ρόλων και συμπεριφορών, ένα κρίσιμο ερώτημα πλανάται όλο και πιο έντονο στην ατμόσφαιρα: τελικά, πόσους βοσκούς θα χρειαστεί να αλλάξουμε μέχρι να πάψουμε να είμαστε πρόβατα; Και, σε αυτό το ερώτημα, είναι δυστυχώς πάρα πολύ δύσκολο να απαντήσει κανείς.
Βοσκοί και πρόβατα - γνώμες
 ΤΟ ΒΗΜΑ

«Σπόροι της Καταστροφής»: Η Κρυφή Ατζέντα της Γενετικής

Τα τελευταία 3-4 χρόνια έχει υπάρξει ένας αριθμός βιβλίων, εγγράφων και άρθρων που αφορούν στους κινδύνους των Γενετικώς Τροποποιημένων Σπόρων ( Γ.Τ.Σ ).

Στην πλειοψηφία τους εστιάζουν στις ζημιογόνες επιδράσεις στην υγεία και στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Σχεδόν κανένα όμως δεν αναφέρεται στις γεωπολιτικές επιπτώσεις των γενετικά τροποποιημένων σπόρων και ιδιαίτερα στη δημιουργία αυτών των σπόρων σαν όπλο μαζικής καταστροφής.

 

Ο συγγραφέας τεκμηριώνει με μεγάλη προσοχή το πώς τα «πνευματικά ιδρύματα» της «ευγονικής» και ο μαζικός αποδεκατισμός των ‘αηδιαστικών’, ‘έγχρωμων’ και ‘αναλώσιμων’ φυλών, στην πραγματικότητα πρωτο -ιδρύθηκαν και πήραν και νομική έγκριση στις ΗΠΑ.

Η έρευνα της ‘ευγονικής’ χρηματοδοτήθηκε από τους Rockefellers και άλλες προνομιούχες οικογένειες και για πρώτη φορά δοκιμάστηκαν στους Εβραίους κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Γερμανίας.

 

Είναι καθαρά θέμα τύχης οτι τα φτωχότερα έθνη του κόσμου συμβαίνει να είναι προικισμένα με φυσικούς πόρους. Αυτές οι περιοχές έχουν όμως και πληθυσμιακή ανάπτυξη.

Ο φόβος των Ευρωπαϊκών οικογενειών οι οποίες διοικούν και οι οποίες αναπτύσσονται και ενοποιούνται με οικονομική και στρατιωτική δύναμη από τις ΗΠΑ, ήταν πως: αν τα φτωχά έθνη κατάφερναν να αναπτυχθούν, οι εγκαταλελειμμένοι φυσικοί πόροι και ιδιαίτερα το πετρέλαιο, το αέριο τα ορυκτά και τα μέταλλα, θα γινόταν δυσεύρετα για τον ‘Λευκό’ πληθυσμό.

Αυτή η περίπτωση ήταν απαράδεκτη για την κυρίαρχη αφρόκρεμα.

Ημερίδα: Αχελώος το χθες, το σήμερα και το αύριο,

Ημερίδα: Αχελώος το χθες, το σήμερα και το αύριο,

Σάββατο 20/10/12 

Μια ακόμη πλάνη στις πλάτες των αγροτών;

 

Μετά από την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου, και τις δηλώσεις φορέων της Θεσσαλίας για τον Αχελώο διαπιστώσαμε ότι υπάρχει ανάγκη για έγκυρη ενημέρωση των πολιτών της Θεσσαλίας. Η ουσιαστική ενημέρωση και όχι οι μισές αλήθειες πιστεύουμε ότι θα βοηθήσουν στη σωστή ενημέρωση όλων των πολιτών και των φορέων της Θεσσαλίας καθώς και στο γόνιμο διάλογο για το σχέδιο διαχείρισης των υδάτων της λεκάνης απορροής του Πηνειού αλλά και του Αχελώου. Με βάση τα παραπάνω αποφασίσαμε ως Οικολόγοι Πράσινοι Λάρισας να κάνουμε μια ημερίδα για τον Αχελώο που θα ακούσουμε απόψεις πολιτικών και ειδικών επιστημόνων καθώς και την άποψη της πλευράς της Αιτωλοακαρνανίας.

Πιστεύουμε ότι για ακόμη μια φορά ορισμένοι θέλουν να ακολουθήσουν και στο νερό την ίδια καταστροφική διαχείριση που είχαμε τόσα χρόνια στην οικονομία μας. Το ελληνικό κράτος δανειζόταν χρήματα και τα μοίραζε απλόχερα, χωρίς να σκέφτεται πως θα αποπληρώσουν οι επόμενες γενεές τα δανεικά. Το ίδιο μοντέλο διαχείρισης προτείνουν και για το νερό στα πλαίσια μικροπολιτικών και συνδικαλιστικών παιχνιδιών στη Θεσσαλία. Αφού εξαντλούμε επιφανειακά και μόνιμα υπόγεια αποθέματα νερού της Θεσσαλίας, ζητάμε επιπλέον “δανεικό” νερό από την λεκάνη του Αχελώου (και στο μέλλον δεν ξέρουμε από που αλλού θα ζητήσουμε) χωρίς να σκεφτόμαστε την εξοικονόμηση και τις άλλες εναλλακτικές λύσεις. Το πρόβλημα αποκτά και οικονομική διάσταση αν εξετάσει κάποιος πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν ήδη στις μελέτες της εκτροπής και σε έργα που δεν εξυπηρετούν. Ποιος τα πλήρωσε; Ποιος είναι υπόλογος για όλα αυτά τα χρήματα που χάθηκαν;

Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας

Η αφόρητη ζέστη και οι πολλές περίοδοι καύσωνα αυτού του καλοκαιριού σε συνδυασμό με την συνεχόμενη, ακόμη και μετά από τόσα «σωτήρια» μέτρα που έχουν ληφθεί για την ελληνική οικονομία, απειλή, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται, χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας μας από το ευρώ έφεραν στο νου συνειρμικά το μύθο του Αισώπου για τον τζίτζηκα και τον μέρμηγκα.
Είναι η ιστορία όπου το εργατικό μυρμήγκι δουλεύει όλο το καλοκαίρι για να αποθηκεύσει τροφή για τον χειμώνα που θα έρθει ενώ την ίδια ώρα το τζιτζίκι κάθεται ρεμβάζοντας στα κλαδιά του δέντρου και τραγουδάει. Ο Αίσωπος πολύ παραστατικά με τους μύθους του, χρησιμοποιώντας τα ζώα, μεταφέρει πολλές από τις καταστάσεις που συναντάμε στην κοινωνία με τους διαφορετικούς ανθρώπινους χαρακτήρες, τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα του καθενός. Σίγουρα ο Αίσωπος δεν μίλησε με τις ιστορίες του για την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε αλλά μυρμήγκια και τζιτζίκια ως ανθρώπινοι χαρακτήρες υπάρχουν στην κοινωνία μας.

Φτάνουμε οπότε από τον μύθο του Αισώπου στην σημερινή δύσκολη και δυσοίωνη πραγματικότητα, για άλλους περισσότερο και για άλλους λιγότερο, η οποία πάντως μας έχει αγγίξει όλους, κάνοντας μας υποχρεωτικά, πολλές φορές για λόγους επιβίωσης πλέον, να μεταβάλλουμε ριζικά τον τρόπο ζωής μας σε σχέση με αυτόν που είχαμε προ κρίσης. Όλα αυτά τα μέτρα που έχουν λάβει οι ξενόδουλοι εντολοδόχοι πολιτικοί εδώ και 3 χρόνια όχι μόνο δεν βελτίωσαν την κατάσταση όπως ευαγγελίζονταν αλλά την χειροτέρεψαν, οδηγώντας στα ύψη την ανεργία, σε κλείσιμο χιλιάδες επιχειρήσεις, πολλούς Έλληνες στην σειρά για ένα συσσίτιο, σε αυτοκτονίες και γενικότερα σε περαιτέρω συντριπτική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, αυτής της ευδαιμονιστικής, υλιστικής και άνευ αξιών και ιδανικών ζωής που είχαν οι περισσότεροι συμπατριώτες μας. Αυτός ο στραγγαλισμός που υφίσταται η ελληνική οικονομία μέχρι αυτή τη στιγμή οδηγεί όπως δείχνουν τα πράματα στην κινεζοποίηση του ελληνικού εργατικού δυναμικού και στο ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πόρων που διαθέτει η πατρίδα μας στις πολυεθνικές κερδοσκοπικές ύαινες που προσμένουν τον επιθανάτιο ρόγχο της Ελλάδας. Αν βέβαια αυτά είναι μόνο τα σχέδια τους για την Ελλάδα και όχι κάτι πολύ χειρότερο…

ΜΥΡΤΙΛΟΣ

Eνα ελκυστικό εμπορικά προϊόν που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στη χώρα μας, αποτελεί μια νέα πρόταση για εναλλακτική αγροτική δραστηριότητα στη χώρα μας.

Πρόκειται για την καλλιέργεια του λεγόμενου μύρτιλου, οι αποδόσεις της οποίας δύσκολα θα αφήσουν κάποιον ασυγκίνητο, καθώς τα έσοδα ανά στρέμμα φθάνουν να κινούνται στα επίπεδα των 4.000-5.000 ευρώ.

Η καλλιέργεια του μύρτιλου, αν και δεν επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αποτελεί μια σύγχρονη αγροτική δραστηριότητα με διόλου ευκαταφρόνητες αποδόσεις.

Το μύρτιλο ή "μπλούμπερι" όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο εξωτερικό, αποτελεί -σύμφωνα με τους ειδικούς- μία πολύ καλή εναλλακτική καλλιέργεια που μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα τα σημεία της χώρας μας από την Κρήτη μέχρι τον Εβρο λόγω του ότι περιλαμβάνει ποικιλίες που έχουν μεγάλη προσαρμοστικότητα στο κλίμα και κυρίως υπάρχουν ποικιλίες που έχουν ανάγκη από περισσότερο ή λιγότερο χειμερινό ψύχος για να αναπτυχθούν και να δώσουν ικανοποιητική παραγωγή. Το μύρτιλο λόγω της μεγάλης του προσαρμοστικότητας στο ελληνικό περιβάλλον, αλλά και λόγω του πολύ υψηλού εισοδήματος που μπορεί να αποδώσει, αποτελεί μία σοβαρή πρόταση για τους Ελληνες παραγωγούς και όχι μόνο.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας, το μύρτιλο καλλιεργείται κυρίως σε 16 χώρες. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στην πρώτη θέση των παραγωγών χωρών με το 52% της παγκόσμιας παραγωγής. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται ο Καναδάς με το 32% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ στη συνέχεια ακολουθούν οι ευρωπαϊκές χώρες Πολωνία, Ολλανδία και Ουκρανία.

Γκότζι μπέρι: ένα νέο φυτό από την Ανατολή

Γκότζι μπέρι: ένα νέο φυτό από την Ανατολή

Τα τελευταία χρόνια η παρουσίαση νέων φυτικών ειδών με αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά και η αξιολόγησή τους για την καλλιέργεια στην Ελλάδα είναι γεγονός. Ξεκινώντας από το ιπποφαές, το μύρτιλλο, την στέβια και την αρόνια φτάσαμε σήμερα στο γκότζι μπέρι. Τι είναι όμως αυτό το φυτό με το περίεργο όνομα;

Το γκότζι μπέρι (Lycium barbarum) κατάγεται από την Κίνα και χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική λόγω των ιδιαίτερων θρεπτικών και φαρμακευτικών ιδιοτήτων του καρπού. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η περιεκτικότητα του σε βιταμίνη C είναι 450 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του πορτοκαλιού, ενώ ο αριθμός των περιεχόμενων αντιοξειδωτικών μονάδων αγγίζει τις 25000! Περιέχει, επίσης, βιταμίνη Ε, β- καροτίνη, αμινοξέα και καροτενοειδή. Το όνομά του το πήρε από την κινέζικη λέξη Gou Qi Zi που είναι το όνομα του ζευγαριού που ανακάλυψε τυχαία τους καρπούς στα βουνά της περιοχής Ningxia της Κίνας.

Το φυτό ανήκει στην οικογένεια των Σολανίδων (όπως η τομάτα), είναι φυλλοβόλο και μπορεί να φτάσει σε ύψος ακόμα και τα 3 μέτρα.