Ήπια ανάπτυξη για την Αργιθέα, αρκεί να το θελήσουμε.

Ήπια ανάπτυξη για την Αργιθέα, αρκεί να το θελήσουμε. Σε όλη την ορεινή Ευρώπη η ήπια ανάπτυξη, η οικολογική διαχείριση των ορεινών όγκων αλλά και πεδινών εκτάσεων, η ανάδειξη και προβολή της παράδοσης έχουν κάνει θαύματα.

Τα εγκαταλειμμένα χωριά ξαναζωντάνεψαν, οι ορεινοί πληθυσμοί κρατήθηκαν και ενισχύθηκαν, το τοπικό εισόδημα σημείωσε θεαματική άνοδο. Αυτό το είδος της «πράσινης ανάπτυξης» μπορεί να ανθήσει και στην Αργιθέα, η οποία διαθέτει μοναδικά ορεινά και πεδινά οικοσυστήματα. Με την εγκατάλειψη της υπαίθρου διαλύονται σχεδόν οι κοινωνίες για παράδειγμα το δημογραφικό, με την τόνωση όμως της υπαίθρου θα επιτευχθεί ισόρροπη ανάπτυξη της περιοχής αρκεί να το θελήσουμε. Ο αγροτουρισμός, ο θρησκευτικός τουρισμός, ο εναλλακτικός ορεινός τουρισμός, με την άγρια ομορφιά της ορεινής Αργιθέας που διαθέτει, η φυσική λίμνη, τα καθαρά ποτάμια, τα πετρογέφυρα, τα περατάρια κοκ. μπορούν να λειτουργήσουν ως εφαλτήρας οικονομικής άνθησης και διεξόδου φυγής από τα αστικά κέντρα και επιστροφή στα χωριά μας.

Τα χαρακτηριστικά αυτά αποτελούν σημαντικά πλεονεκτήματα και πολύτιμα αποθέματα της περιοχής και μπορούν να αξιοποιηθούν για την αναγέννησή της, με βάση τις αρχές μιας ήπιας ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος. Μπορούν όμως να δώσουν διεξόδους αντλώντας επιδοτήσεις από προγράμματα του Οικοτουρισμού και του Αγροτουρισμού, τα οποία ενισχύουν την τοπική οικονομία και αξιοποιώντας τους φυσικούς πόρους και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε τόπου. Να τονίσω τέλος σε μια λεκάνη με έντονα τα σημάδια της περιβαλλοντικής εξόντωσης λόγω των δραστηριοτήτων της εκτροπής του Αχελώου. αλλά και τεραστίων διαστάσεων αιολικών πάρκων στο σχεδιασμό τους, έχουμε κάθε λόγο να αγωνιστούμε για τη διαφύλαξη των ορεινών οικοσυστημάτων, του υδατικού και του δασικού κεφαλαίου. Η περιοχή και συγκεκριμένα της Αργιθέας, θεωρείται ένα από τα βασικά οικολογικά κεφάλαια της Θεσσαλίας, αλλά και τα φυσικά της αντίβαρα απέναντι στη ληστρική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών της υδάτινων και αιολικών πόρων.

Στα μεγάλα κοινά προβλήματα, όπως είναι η περιβαλλοντική κρίση, είμαστε όλοι μέρος του προβλήματος αν δεν συμμετέχουμε στη λύση. Ο εθελοντισμός, η προσφορά δηλαδή προσωπικής ενέργειας και χρόνου σε δράσεις προστασίας του κοινού μας περιβάλλοντος, είναι η πιο αποτελεσματική μορφή συμμετοχής μας στα κοινά. Μπορούμε όλοι να οργανώσουμε, ή να συμμετέχουμε σε δράσεις εθελοντισμού για το περιβάλλον, εντοπίζοντας τις προτεραιότητες στην περιοχή μας και αναλαμβάνοντας δράση δηλώνοντας με το παράδειγμά μας πως υπάρχει ένας πλανήτης, ένας κόσμος, ένας σκοπός!

Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει, πριν από όλα, να προστατέψουμε το δασικό μας πλούτο, τα ήθη και έθιμά μας, τις ομορφιές του τόπου μας, τα νερά μας και το περιβάλλον. Να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού αυτό που λέμε φυσικό κεφάλαιο του τόπου μας. Κούτσικος Κωνσταντίνος Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Αργιθέας Με το συνδυασμό Μαζί για την Αργιθέα με την Όλγα Κορλού

Αδιαφορία και απούσα η δημοτική αρχή.

Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να επενδύσει σε έργα υποδομής, όπως οδικά δίκτυα, αποχετευτικά συστήματα, υδρομαστεύσεις, μονοπάτια, καθαρισμοί βοσκοτόπων, πλατείες και πάρκα, για να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτών και να καταστήσει την περιοχή πιο ελκυστική για τους επισκέπτες, δυστυχώς η απερχόμενη δημοτική αρχή της Αργιθέας επέδειξε αδιαφορία και ήταν απούσα να τα υλοποιήσει.

Το κόψιμο ενός δέντρου έφερε την Πείνα! Ο μύθος του Ερυσίχθονα

Το κόψιμο ενός δέντρου έφερε την Πείνα! Ο μύθος του Ερυσίχθονα Ο Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός ήταν μυθικός γιος του Μυρμιδόνα ή του Τρίοπα και εγγονός του θεού Ποσειδώνα. Ο Ερυσίχθονας ήταν γνωστός για την ασέβειά του. Μια ημέρα πήρε μαζί του 20 δούλους του και πήγε στο άλσος που είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα. Εκεί διέταξε τους δούλους να κόψουν τα δέντρα για να μπορέσει να χτίσει εκεί παλάτι στο οποίο θα γλεντούσε με τους φίλους του. Ανάμεσα στα άλλα δέντρα βρισκόταν και μία πανύψηλη λεύκα που ήταν το αγαπημένο δέντρο της Δήμητρας.

Γύρω από τη λεύκα αυτή οι Δρυάδες Νύμφες έψελναν τα όμορφα τραγούδια τους και χόρευαν τους μαγικούς χορούς τους. Ο ασεβής Ερυσίχθονας δεν σταμάτησε το καταστρεπτικό του έργο ούτε μπροστά στο ιερό αυτό δέντρο. Με την πρώτη όμως τσεκουριά που του έδωσε παρουσιάσθηκε ενώπιόν του η ιέρεια της Δήμητρας Νικίππη, που δεν ήταν παρά η ίδια η θεά μεταμορφωμένη. Η ιέρεια προσπάθησε να σταματήσει το κόψιμο των δέντρων, αλλά ο Ερυσίχθονας την απείλησε με την αξίνα του. Η θεά τότε πέταξε τη μεταμφίεση της ιέρειας και εμφανίσθηκε με όλη της τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια. Οι δούλοι σκόρπισαν από δω και από κει, και ήταν έτοιμοι να πεθάνουν από τον φόβο τους. Η Δήμητρα όμως τους λυπήθηκε και τους άφησε να φύγουν χωρίς να τους βλάψει, ενώ τον ασεβή Ερυσίχθονα τον τιμώρησε με ακράτητη πείνα. Από τη στιγμή εκείνη ο Ερυσίχθων άρχισε να τρώει ό,τι έβρισκε μπροστά του. Αφού έφαγε ό,τι φαγώσιμο βρισκόταν στο σπίτι του και όλα του τα ζώα, άρχισε να γυρίζει στους δρόμους και να αρπάζει τις προσφορές από τους βωμούς. Οι δυστυχισμένοι οι γονείς του δεν ήξεραν πώς να τον βοηθήσουν. Ο πατέρας του κατέφυγε στον Ποσειδώνα, ο οποίος όμως ήταν εξίσου ανίκανος να θεραπεύσει τον εγγονό του από το κακό που τον βρήκε. Στο μεταξύ ο Ερυσίχθονας βασανιζόταν όλο και περισσότερο από την πείνα. Πούλησε την κόρη του Μήστρα για να αγοράσει τρόφιμα. Αλλά η Μήστρα, που ήταν μάγισσα, επέστρεψε στο σπίτι της και παρεκάλεσε και πάλι τον Ποσειδώνα. Ο θεός, μη μπορώντας να βοηθήσει τον Ερυσίχθονα, έδωσε στη Μήστρα την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε διάφορα ζώα και να ξεφεύγει από τον πατέρα της. Μία εκδοχή αναφέρει ότι η Μήστρα, από δική της πρωτοβουλία, εκμεταλλεύθηκε το χάρισμα της μεταμορφώσεως για να πουλιέται ως δούλα συνεχώς και να βοηθά έτσι τον πατέρα της. Αλλά στο τέλος, ο Ερυσίχθονας, μη έχοντας να φάει τίποτα πια, άρχισε να τρώει το ίδιο του το κρέας μέχρι που πέθανε. Με τον μύθο του Ερυσίχθονα ασχολήθηκαν πολλοί αρχαίοι ποιητές και μυθογράφοι, όπως ο Καλλίμαχος στον έκτο του ύμνο προς τη Δήμητρα, ο Λυκόφρων, ο Νίκανδρος και ο Οβίδιος. Βιβλιογραφία: Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969

Είμαστε εδώ να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού αυτό που λέμε φυσικό κεφάλαιο του τόπου μας.

Είμαστε εδώ να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού αυτό που λέμε φυσικό κεφάλαιο του τόπου μας.

Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει, πριν από όλα, να προστατέψουμε το δασικό μας πλούτο, τα ήθη και έθιμά μας, τις ομορφιές του τόπου μας, τα νερά μας, τα ποτάμια μας, τα πέτρινα γεφύρια μας, τα μοναστήρια μας και γενικά το περιβάλλον μας.

Κούτσικος Κώστας Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Αργιθέας. Μαζί για την Αργιθέα.

Περιοχές σαν την Αργιθέα όλο και λιγοστεύουν.

Η κοινή λογική και αντίληψη λέει ότι περιοχές σαν την Αργιθέα όλο και λιγοστεύουν, λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης. Το σίγουρο είναι ότι μελλοντικά αυτές οι περιοχές θα έχουν τεράστια αξία, αν σήμερα κρατήσουν αυτό το συγκριτικό τους πλεονέκτημα και παραμείνουν, σε ένα βαθμό, ανέπαφες.

Απαντώντας, φυσικά, στους κάθε λογής αναπτυσιολάγνους λέω: Εκεί είναι το κλειδί της ανάπτυξης για το μέλλον, με ήπια ανάπτυξη και όχι μέσω των αιολικών σταθμών σε κάθε κορυφογραμμή και των ΜΥΗΕ σε κάθε ρέμα και ποτάμι, που θα καταστρέψουν τη καθαρή ορεινή φύση. Ζωντανό παράδειγμα αποτελεί η Συκιά, στα έργα εκτροπής στα οποία υπάρχει πλήρης εγκατάλειψη, χωρίς κανένα έργο αποκατάστασης.

Πρέπει να οριστούν περιοχές οικοανάπτυξης και να ενισχύονται με κίνητρα στους δημότες. Η άσκηση ήπιων περιβαλλοντικά φιλικών ασχολιών και παραγωγικών δραστηριοτήτων, όπως η αναψυχή, ο τουρισμός φύσης, η παραδοσιακή και βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία-μελισσοκομία, η περιβαλλοντική και πολιτιστική εκπαίδευση και η μεταποίηση των τοπικών προϊόντων.

Αντιμετωπίζονται ως κατ’ εξοχήν περιοχές φυσικού αποθέματος, ενώ παράλληλα επιδιώκεται η διατήρηση και προστασία των παραδοσιακών δραστηριοτήτων, καθώς και του υφιστάμενου οικιστικού αποθέματος και της κατοίκησης να γίνει αποτελεσματική η «έξυπνη» ανάπτυξη της ιδιαίτερης αυτής περιοχής (αραιοκατοίκηση) και να προστατευτεί το αξιόλογο φυσικό της περιβάλλον, μέσω της διατήρησης των παραδοσιακών και αγροτοδασικών δραστηριοτήτων και του συνδυασμού τους με την ανάπτυξη ήπιων δραστηριοτήτων αναψυχής και εναλλακτικών μορφών τουρισμού όπως ελκυστική κατοίκηση για κύρια αλλά και για παραθεριστική κατοικία, σε συνθήκες καθαρής ορεινής φύσης στα πλαίσια των νέων δυνατοτήτων του διαδικτύου και σύμφωνα με το προβλεπόμενο από το παρόν πρότυπο οικιστικής οργάνωσης.

Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μιλάμε για μια ολοκληρωμένη ήπια ανάπτυξη της Αργιθέας και όχι των μεγαλοσυμφερόντων και μεγαλοεργολάβων. Η τελευταία θεομηνία έδειξε ότι δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός υποδομών, καμία έννοια πρόνοιας, πρόληψης.

Η πλημμύρα έβγαλε στην επιφάνια την κακοδαιμονία της διαπλεκόμενης, εργολαβικής και πελατειακής βαθιάς Ελλάδας. Κούτσικος Κωνσταντίνος Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Αργιθέας Με το συνδυασμό Μαζί για την Αργιθέα με την Όλγα Κορλού

Η Γ Υ Ν Α Ι Κ Α Σ Τ Ο Ν Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ο ΜΥ Θ Ο, Η Δρυόπη

Η Γ Υ Ν Α Ι Κ Α Σ Τ Ο Ν Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ο ΜΥ Θ Ο Η Δρυόπη από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ- ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Οι Δρύοπες αρχικά κατοικούσαν στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Οίτη και Παρνασσός, μία άγονη γη που ήταν γνωστή ως Δρυοπίς, λόγω των πολλών δρυών που είχε. Οι οικισμοί των Δρυόπων διατηρήθηκαν μέχρι που εμφανίστηκαν στον ελληνικό χώρο τα πρώτα καθαυτό ελληνικά φύλα. Η ακμή του πολιτισμού τους τοποθετείται γύρω στα 1300 π.Χ.. Κατά τη Μυθολογία, οι Δρύοπες εκδιώχθηκαν από τη Δρυοπίδα από τον Ηρακλή και τους γειτονικούς Μαλιείς, που κατέλαβαν την οχυρωμένη πόλη τους στον Παρνασσό1. Κατά τον μύθο, στην Τραχινία η Διηάνειρα βοήθησε τον Ηρακλή πολεμώντας στο πλευρό του κατά των Δρυόπων και πληγώθηκε στο στήθος. Στη συνέχεια οι Δρύοπες εποίκισαν την Ηπειρο, όπου μία περιοχή επίσης ονομαζόταν Δρυοπίς. Εκδιώχθηκαν όμως και από εκεί, από τους Δωριείς. Τελικά μετανάστευσαν προς τα νότια και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια και τις Κυκλάδες. Κοντά στο γεωγραφικό κέντρο της νήσου Κύθνου υπήρχε αρχαία πόλη με το όνομα Δρυοπίς, ενώ ο Ηρόδοτος2 απέδιδε το όνομα σε ολόκληρη την Κύθνο. Κατά τη μυθολογία, όσοι Δρύοπες κατέφυγαν στην Πελοπόννησο προσέπεσαν ως ικέτες στον βασιλιά Ευρυσθέα, ο οποίος τους έδωσε την αργολική πόλη Ασίνη. Οι ίδιοι οι Δρύοπες ίδρυσαν από μόνοι τους τη Νεμέα και τη Δρυόπη Τροιζηνίας. Ο Παυσανίας3 μας πληροφορεί ότι αυτή η μετανάστευση έλαβε χώρα κατά την «τρίτη γενεά», όταν βασιλιάς των Δρυόπων ήταν ο Φύλας (1320 π.Χ) ο οποίος είχε Αρκαδική καταγωγή. Οι ίδιοι οι Δρύοπες θεωρούσαν ότι ο Δρύωψ ήταν ο μυθικός γενάρχης τους και πρώτος τους βασιλιάς στην Οίτη. Για να τον τιμήσουν, οι Δρύοπες είχαν ιδρύσει ένα ιερό με το άγαλμά του στην Ασίνη της Αργολίδας και κάθε δύο χρόνια τελούσαν προς τιμή του μία μυστικιστική εορτή, ενώ παράλληλα τιμούσαν και τη θυγατέρα του, Δρυόπη. Στους Δρύοπες αποδίδεται η ανέγερση των Δρακόσπιτων, 23 μεγαλιθικών μνημείων που βρίσκονται μόνο στη νοτιοανατολική Εύβοια, το τμήμα δηλαδή του νησιού όπου εγκαταστάθηκαν οι Δρύοπες. Η ΔΡΥΟΠΗ: Η Δρυόπη ήταν κόρη του βασιλιά Δρύοπα [στη χώρα των Δρυόπων] και ήταν επιφορτισμένη με το καθήκον να φυλάει τα κοπάδια του πατέρα της στις πλαγιές του όρους Οίτη. Οι Αμαδρυάδες Νύμφες την προσέλκυσαν στις συντροφιές τους και της δίδαξαν τους χορούς και τα τραγούδια που άρεσαν στους θεούς. Ο ΑΠΟΛΛΩΝ: Σε αυτό το περιβάλλον την είδε ο θεός Απόλλων και την ερωτεύθηκε. Για να την προσεγγίσει, μεταμορφώθηκε σε χελώνα! Οι κόρες διασκέδασαν με το ζώο και τελικά η Δρυόπη το μετέφερε στο ανάκτορο του πατέρα της, του Δρύοπα. Ο Απόλλων, μόλις βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία, μεταμορφώθηκε από χελώνα σε φίδι και έσμιξε με την τρομαγμένη κόρη. Εκείνη φοβισμένη για μέρες δεν είπε λέξη στους γονείς της. Παντρεύτηκε, μάλιστα, όσο πιο γρήγορα γινόταν τον Ανδραίμονα, τον γιο του Οξύλου. Από τον γάμο αυτό γεννήθηκε ο Άμφισσος, του οποίου πραγματικός πατέρας ήταν φυσικά ο Απόλλων. Ο Άμφισσος αρφότερα έκτισε την ομώνυμη πόλη [Άμφισσα], δίνοντας έτσι και σ΄αυτή την πόλη μια θεϊκή καταγωγή! ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ: Μια μέρα πολλά χρόνια μετά, όταν η Δρυόπη πήγε να θυσιάσει στις Αμαδρυάδες, κοντά σε ένα ναό του Απόλλωνα που είχε ιδρύσει ο γιος της, εκείνες, από εξαιρετική εύνοια και φιλία απέναντί της, τη σήκωσαν στα πέπλα τους και την πήραν για πάντα μαζί τους. Εκεί όπου έγινε αυτό υψώθηκε μία τεράστια λεύκα, ενω μια πηγή ξεπήδησε από το έδαφος. Η ΟΒΙΔΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: Ο Οβίδιος, στις “Μεταμορφώσεις” του, αναφέρει μία παραλλαγή, κατά την οποία η Δρυόπη, όταν ακόμα ο Άμφισσος ήταν μικρό παιδί, πήγε στο βουνό κοντά σε μία λίμνη με κρυστάλλινο νερό. Επιθυμούσε, λέει ο μεγάλος Λατίνος συγγραφέας, να θυσιάσει στις Νύμφες, αλλά είδε ένα δέντρο με υπέροχα άνθη, από τα οποία έκοψε μερικά για να τα δώσει στον Άμφισσο. Δεν γνώριζε ότι το δέντρο αυτό ήταν η μεταμόρφωση της Λωτίδας4. Τότε, είδε να τρέχει αίμα από τα κλαδιά του δέντρου. Η Λωτίς από τον θυμό της μεταμόρφωσε τη Δρυόπη σε ένα δένδρο όμοιο με τον εαυτό της. Το περιστατικό αυτό το είδαν από μακριά μερικά κορίτσια. Όταν αυτές από απερισκεψία το διηγήθηκαν σε άλλους μεταμορφώθηκαν και αυτά σε πεύκα. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Βιργίλιος, στην Αινειάδα του, αναφέρει μία άλλη Δρυόπη, που αγαπήθηκε από τον Φαύνο. ΠΑΡΑΘΕΜΑ: Η Δρυόπη, από τον Αντωνίνο Λιβεράλι [Μεταμορφώσεων Συναγωγή]. “Ἱστορεῖ Νίκανδρος Ἑτεροιουμένων α'. Δρύοψ ἐγένετο Σπερχειοῦ παῖς τοῦ ποταμοῦ καὶ Πολυδώρης μιᾶς τῶν Δαναοῦ θυγατέρων. οὗτος ἐβασίλευσεν ἐν τῇ Οἴτῃ καὶ θυγάτηρ αὐτῷ μονογενὴς ἐγένετο Δρυόπη καὶ ἐποίμαινεν αὐτὴ τὰ πρόβατα τοῦ πατρός· ἐπεὶ δὲ αὐτὴν ἠγάπησαν ὑπερφυῶς ἁμαδρυάδες νύμφαι καὶ ἐποιήσαντο συμπαίκτριαν ἑαυτῶν, ἐδίδαξαν ὑμνεῖν θεοὺς καὶ χορεύειν. ταύτην ἰδὼν Ἀπόλλων χορεύουσαν ἐπεθύμησε μιχθῆναι. καὶ ἐγένετο πρῶτα μὲν κλεμμύς, ἐπεὶ δ' ἡ Δρυόπη γέλωτα μετὰ τῶν νυμφῶν καὶ παίγνιον ἐποιήσατο τὴν κλεμμὺν καὶ αὐτὴν ἐνέθετο εἰς τοὺς κόλπους, μεταβαλὼν ἀντὶ τῆς κλεμμύος ἐγένετο δράκων. καὶ αὐτὴν κατέλειπον αἱ νύμφαι πτοηθεῖσαι· Ἀπόλλων δὲ Δρυόπῃ μίγνυται, ἡ δὲ ᾤχετο φεύγουσα περίφοβος εἰς τὰ οἰκία τοῦ πατρὸς καὶ οὐδὲν ἔφρασε πρὸς τοὺς γονεῖς. ἐπεὶ δ' ἔγημεν αὐτὴν ὕστερον Ἀνδραίμων ὁ Ὀξύλου, γεννᾷ παῖδα ἐξ Ἀπόλλωνος Ἄμφισσον. οὗτος ἐπεὶ τάχιστα ἠνδρώθη, ἀνὴρ ἐγένετο πάντων κρατῶν καὶ ἔκτισε παρὰ τὴν Οἴτην πόλιν ὁμώνυμον τῷ ὄρει καὶ τῶν ἐκεῖ τόπων ἐβασίλευεν. ἱδρύσατο δὲ καὶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐν τῇ Δρυοπίδι. καὶ εἰς τοῦτο παρ<ι>οῦσαν τὸ ἱερὸν Δρυόπην ἥρπασαν Ἁμαδρυάδες νύμφαι κατ' εὐμένειαν καὶ αὐτὴν μὲν ἀπέκρυψαν εἰς τὴν ὕλην, ἀντὶ δ' ἐκείνης αἴγειρον ἀνέφηναν ἐκ τῆς γῆς καὶ παρὰ τὴν αἴγειρον ὕδωρ ἀνέρρηξαν, Δρυόπη δὲ μετέβαλε καὶ ἀντὶ θνητῆς ἐγέντο νύμφη. Ἄμφισσος δὲ ἀντὶ τῆς πρὸς τὴν μητέρα χάριτος ἱερὸν ἱδρύσατο νυμφῶν καὶ πρῶτος αγῶνα ἐπετέλεσε δρόμου· καὶ ἔτι νῦν οἱ ἐπιχώριοι τὸν ἀγῶνα διαφυλάσσουσι τοῦτον· γυναικὶ δ' οὐχ ὅσιον παρατυχεῖν, ὅτι Δρυόπην ἀφανισθεῖσαν ὑπό νυμφῶν δύο παρθένοι τοῖς ἐπιχωρίοις ἐδήλωσαν, πρὸς ἅς ἐχαλέπηναν αἱ νύμφαι καὶ αὐτὰς ἀντὶ παρθένων ἐλάτας ἐποίησαν”. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Αντωνίνος Λιβεράλις, Μεταμορφώσεων Συναγωγή, 32.

Υποψηφιότητα Κούτσικου Κώστα με το συνδυασμό ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΙΘΕΑ

Φίλες και φίλοι, δημότες και δημότισσες, Σας ανακοινώνω την υποψηφιότητά μου ως Δημοτικός Σύμβουλος Αργιθέας με το συνδυασμό ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΙΘΕΑ. Συστρατεύομαι σε ένα πολυσυλλεκτικό, αποφασιστικό ψηφοδέλτιο, με προοδευτικό πάντα πρόσημο και ανθρώπους από όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του Δήμου, με επικεφαλής την Κορλού Όλγα. Για το δήμο Αργιθέας, οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές αποτελούν κομβικό σημείο. Είτε θα παραμείνει στο τέλμα της απραξίας και της απαξίωσης, είτε θα μπει σε πορεία ανάπτυξης.

Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι η δημοκρατία χρειάζεται, τουλάχιστον, δεύτερη και όχι μια μοναδική άποψη. Ήρθε η δεύτερη άποψη να πρωταγωνιστήσει με φρέσκιες ιδέες και νέους ανθρώπους, που αγωνίζονται είτε σε αυτό τον τόπο, είτε για αυτό τον τόπο και αποτελούν το μέλλον της Αργιθέας. Άνθρωποι ικανοί, καταξιωμένοι στο χώρο τους, με ειλικρινή διάθεση για προσφορά. Άνθρωποι που δεν προσδοκούν τίποτα από το Δήμο και επιθυμούν να προσφέρουν στον τόπο τους. Με ενωτικές συσπειρώσεις, χωρίς ταμπέλες και ιστορικές αναφορές, χωρίς προαπαιτούμενα, αλλά μόνο με διάθεση, μεράκι και αποφασιστικότητα να εκφράσουν αλλά και να υλοποιήσουν τις ιδέες τους. Αποτελεί πρωταρχικό μου μέλημα να ενώσουμε ελπίδες, ιδέες, δυνάμεις, γνώσεις και γενιές, για έναν σύγχρονο ευρωπαϊκό δήμο, για ένα καλύτερο αύριο, για την Αργιθέα του 2030. Ένας μικρός Δήμος που μπορεί να γίνει πιο λειτουργικός και σύγχρονος με χωριά όμορφα, ζωντανά, ασφαλή και δημότες περήφανους για τον τόπο τους. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο θεσμός που οι βασικές του αρχές διέπονται στην ουσία της φράσης «υπηρετώ τους πολίτες». Γι΄ αυτό πρέπει όλοι μαζί να συνεχίσουμε να αλλάζουμε την Αργιθέα μας, για να έχουμε έναν τόπο συμμετοχικό, δημιουργικό, οικολογικό, καινοτόμο και πάνω απ΄ όλα δίκαιο. Την επόμενη πενταετία πρέπει να παρθούν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του τόπου μας και να λυθούν μια σειρά από άλυτα προβλήματα, που λιμνάζουν τα τελευταία χρόνια. Να μιλήσουμε για δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών σε όλες τις κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν το Δήμο. Για μια νέα αυτοδιοίκηση ανοιχτή, δημοκρατική, κοινωνική και φιλική προς το περιβάλλον. Να δώσουμε ελπίδα και προοπτική στον τόπο και στους συμπατριώτες μας. Ήρθε η ώρα που μπορείτε να μας εμπιστευτείτε! Τιμή για την Αργιθέα, η Όλγα Κορλού, γνήσια Αργιθεάτισσα μαχητική, δυναμική, αποφασιστική, με τσαγανό και ενεργητικότητα. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Δήμου Αργιθέας, στο κουπί των εκλογών γυναίκα υποψήφια. Καλή επιτυχία Όλγα! Ζητώ την εμπιστοσύνη σας, ζητώ την ψήφο σας για να μπορώ να διεκδικώ και να είμαι μάχιμος σε ό, τι αφορά το δήμο μας, την Αργιθέα. Η απόφαση είναι πλέον στα χέρια σας, στα χέρια των δημοτών της Αργιθέας. Θα τα καταφέρουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να πάμε την Αργιθέα ΜΠΡΟΣΤΑ, εκεί που πραγματικά της αξίζει. ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΙΘΕΑ! Καλό μας αγώνα και καλή επιτυχία! Κούτσικος Κωνσταντίνος Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Λίγα λόγια για μένα. Είμαι ο Κώστας Κούτσικος του Βασιλείου και της Ιωάννας κατάγομαι από τα Βραγκιανά, παντρεμένος με τη Χρυσούλα Κοθώνα του Γρηγορίου και της Στυλιανής από τη Μεταμόρφωση (Κατούσι) Ανθηρού και έχουμε αποκτήσει τρία παιδιά. Λογιστής στο επάγγελμα, διατηρώ λογιστικό γραφείο. Πρώην διαιτητής ποδοσφαίρου. Ασχολούμαι με τα κοινά πολλά χρόνια, ξεκίνησα από τα τοπικό Βραγκιανών ως υποψήφιος στις αρχές της σύστασης του δήμου Αχελώου, στις εθνικές εκλογές ως υποψήφιος στους ΟΠ, στο ΜέΡΑ25 στην Καρδίτσα και στη Λάρισα, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας με τον Δ. Κουρέτα αλλά και στα δημοτικά δρώμενα της Λάρισας, φυσικά αφήνοντας πάντα αντιπρόσωπο τη σύζυγό του εκλέγειν στα κοινά της Αργιθέας.

Το Γενέσιον της Θεοτόκου

Το Γενέσιον της Θεοτόκου [8 Σεπτεμβρίου] Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου ΓΕΝΙΚΑ: Η Παναγία έχει κεντρική θέση στην θεία Λατρεία. Το εκκλησιαστικό έτος πλαισιώνεται με θεομητορικές εορτές. Αρχίζει με το «Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου», ενώ τελειώνει με την «Κατάθεσιν της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου». Σήμερα εορτάζουμε την γέννηση της αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας, του άνθους «εκ της ρίζης Ιεσσαί». Εορτάζουμε «παγκοσμίου ευφροσύνης γενέθλιον και την είσοδο όλων των εορτών και το προοίμιο του μυστηρίου του Χριστού» (Άγιος Ανδρέας Κρήτης). Είναι η κορύφωση, η ολοκλήρωση της παλαιοδιαθηκικής παιδαγωγικής προετοιμασίας της ανθρωπότητος για την υποδοχή του σαρκωθέντος Σωτήρος Υιού και Λόγου του Θεού. Η Θεοτόκος είναι το μεταίχμιο Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Στην Παλαιά Διαθήκη αποτελούσε το κήρυγμα των προφητών, την προσδοκία των δικαίων ενώ στην Καινή Διαθήκη γίνεται ο γλυκασμός των αγγέλων, η δόξα των αποστόλων, το θάρρος των μαρτύρων, το εντρύφημα των οσίων, το καύχημα του ανθρωπίνου γένους. Η Παναγία μας είναι «ο καρπός των κτισμάτων» κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα, δηλαδή το σημείο εκείνο στο οποίο κατατείνει ολόκληρη η κτίση. Κατά την σημερινή ημέρα ευεργετείται όλη η κτίση από την γέννηση της πανάμωμης Παναγίας μας. Η Θεοτόκος δεν ήταν απλά η καλύτερη γυναίκα στην γη, αλλά ήταν Αυτή η μοναδική που θα μπορούσε να κατεβάσει τον ουρανό στην γη, να κάνει τον Θεό άνθρωπο. Ο «αχώρητος παντί» θα χωρέσει στην παρθενική μήτρα της Θεοτόκου, ώστε η Παναγία μητέρα του να καταστεί η «χώρα του Αχωρήτου». Σήμερα λύνεται η στειρότητα της Αννας και γεννάται «το κειμήλιον της Οικουμένης», (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας). Παρόμοιο θαύμα έκανε ο Θεός πολλές φορές στην Παλαιά Διαθήκη: στην Σάρρα την σύζυγο του πατριάρχου Αβραάμ, στην Ρεβέκκα την σύζυγο του Ισαάκ, στην Αννα την μητέρα του προφήτου Σαμουήλ, στην Ελισάβετ την μητέρα του προφήτου Προδρόμου. Μπορεί τα τέκνα των παραπάνω μητέρων, των οποίων η μακροχρόνια στειρότητα λύθηκε θαυματουργικά, να ήταν ενάρετα και άγια, αλλά μόνον η Μαρία -το τέκνο της Αννας και του Ιωακείμ- ήταν «η κεχαριτωμένη» και κατέστη -το ακατάληπτο για ανθρώπους και αγγέλους- η μητέρα του Θεού. ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Πληροφορίες για τη Γέννηση της Θεοτόκου έχουμε μόνο από το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, ένα απόκρυφο ιερό κείμενο, εκτός του κανόνος των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Αυτές οι πληροφορίες πέρασαν στον εκκλησιαστικό κύκλο και έγιναν αποδεκτές από το πλήρωμα των πιστών διά της θείας λατρείας. Σύμφωνα με τη διήγηση αυτή ο ευσεβής και πλούσιος Ιωακείμ και η σύζυγός του, Άννα, θλίβονταν καθότι, λόγω της στειρότητας της Άννας, δεν είχαν αποκτήσει κάποιο τέκνο. Όταν μάλιστα, εξαιτίας της ατεκνίας, απαγορεύτηκε στον Ιωακείμ να προσφέρει πρώτος θυσίες σε κάποια εορτή, αναχώρησε για την έρημο, όπου για σαράντα μέρες νήστευε και προσεύχονταν στο Θεό ζητώντας να αποκτήσει ένα τέκνο. Η Άννα παρέμεινε στο σπίτι της και παρά τις ταπεινώσεις που δεχόταν ακόμη και από την υπηρέτριά της για τη στειρότητά της, προσευχόταν συνεχώς στον Κύριο να εισακουστεί το αίτημα για απόκτηση ενός παιδιού. Μερικές ημέρες αργότερα εμφανίστηκε μπροστά στην Άννα, άγγελος Κυρίου, που της υποσχέθηκε ότι σύντομα θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία της. Κι εκείνη, περιχαρής, υποσχέθηκε ότι το αναμενόμενο τέκνο θα το αφιέρωνε στο Θεό. Ένας άλλος άγγελος, στο μεταξύ, είχε εμφανιστεί στο Ιωακείμ στην έρημο υποσχόμενος τα ίδια. Τότε ο Ιωακείμ ικανοποιημένος, επέστρεψε στο σπίτι του. Πραγματικά εννέα μήνες αργότερα η Άννα έφερε στη ζωή μία κόρη, την οποία ονόμασε Μαριάμ και την ανέθρεψε με μεγάλη προσοχή, ενώ αργότερα την αφιέρωσε στο Θεό.

Η ΕΟΡΤΗ: Μετά την τρίτη Οικουμενική Σύνοδο, αποφασίστηκε να εορτάζονται όλες οι Θεομητορικές εορτές σε διαφορετικό χρόνο. Αφορμή γι' αυτό ήταν το πλήθος των ιερών Ναών προς τιμήν της Θεοτόκου. Μέχρι τότε η Θεοτόκος ετιμάτο κατά την εορτή της Υπαπαντής. Έτσι από τα τέλη του ε΄αιώνα ορίστηκε ο εορτασμός του Γενεθλίου της Θεοτόκου κατά την 8η Σεπτεμβρίου. Το περιεχόμενο της εορτής αντλήθηκε από τη διήγηση του Πρωτευαγγελίου και περιελήφθη στους επίσημους Συναξαριστές. Στις Δυτικές εκκλησίες η εορτή επικράτησε κατά τον 11ο αιώνα. ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: Ο Ιωάννης Δαμασκηνός διακρίνει πολλές προτυπώσεις της Θεοτόκου στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι, η Θεοτόκος είναι η κιβωτός που διά της γέννησης του Κυρίου, σώζει τον κόσμο κατασιγάζοντας τα κύματα της αμαρτίας. Η Θεοτόκος είναι φλεγόμενη, αλλά όχι καιόμενη, άφθαρτη βάτος. Λέει ακόμη ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας: “Εσένα είχαν επιγράψει προφητικώς οι θεοχάρακτες πλάκες. Εσένα προζωγράφισε η κιβωτός του νόμου και Σένα είχαν φανερά προτυπώσει η στάμνα η χρυσή και η λυχνία και η τράπεζα και η ράβδος του Ααρών που 'χε βλαστήσει. Από Σένα προήλθε η φλόγα της θεότητος, το μέτρο και ο Λόγος του Πατρός, το γλυκύτατο και ουράνιο μάννα, το όνομα το απερίγραπτο και πάνω από όλα τα ονόματα, το φως το αιώνιο και απρόσιτο, ο άρτος της ζωής ο ουράνιος, ο αγεώργητος καρπός, που βλάστησε από Σένα με σώμα ανθρώπινο. Εσένα δεν προμηνούσε το καμίνι που έβγαζε φωτιά και ταυτόχρονα δρόσιζε αλλά και έκαιγε κι ήταν αντίτυπο της θείας φωτιάς που μέσα Σου κατοίκησε; Όπως ο Ιακώβ είχε δει τις άκρες της σκάλας να ενώνουν τον ουρανό με τη γη και να ανεβοκατεβαίνουν σ' αυτήν Άγγελοι, έτσι κι εσύ ένωσες αυτά που ήταν πριν χωρισμένα, αφού μπήκες στη μέση Θεού και ανθρώπων κι έγινες σκάλα, για να κατεβεί σε μάς ο Θεός, που πήρε το αδύναμο προζύμι μας και το ένωσε με τον εαυτό Του κι έκανε τον ανθρώπινο νου που βλέπει τον Θεό. Πού θα αποδώσουμε ακόμη τα κηρύγματα των Προφητών; Σ' Εσένα, αν θέλουμε να δείξουμε ότι είναι αληθινά! Γιατί, ποιο είναι το Δαβιτικό μαλλί του προβάτου που πάνω του έπεσε σαν βροχή ο Υιός του Θεού, που είναι συνάναρχος με τον Πατέρα; Δεν είσαι Συ ολοφάνερα; Ποια είναι επίσης η Παρθένος, που ο Ησαΐας προορατικώς προφήτευσε ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει Υιόν τον Θεό, που είναι μαζί μας; Και ποιο είναι το βουνό του Δανιήλ, από το οποίο κόπηκε πέτρα, αγκωνάρι, ο Χριστός, χωρίς να υποκύψει σε ανθρώπινο εργαλείο;Ας έρθει ο Ιεζεκιήλ ο θεϊκότατος κι ας δείξει πύλη που έχει κλειστεί και που πέρασε από μέσα της μόνο ο Κύριος και παραμένει κλειστή. Εσένα, λοιπόν, κηρύττουν οι Προφήτες. Εσένα διακονούν οι Άγγελοι και υπηρετούν οι Απόστολοι.” Απολυτίκιο: “Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν εμήνυσε πάση τη οικουμένῃ· εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστὸς ο Θεὸς ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν· και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωὴν την αιώνιον.”

H Γ Υ Ν Α Ι Κ Α Σ Τ Ο Ν Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ο Μ Υ Θ Ο Η Πολυκρίτη [απ΄το Μύθο στην Ιστορία]

H Γ Υ Ν Α Ι Κ Α Σ Τ Ο Ν Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ο Μ Υ Θ Ο Η Πολυκρίτη [απ΄το Μύθο στην Ιστορία] από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα ΜΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΓΩΓΗ: Κάποτε ο Νάξιος Προμέδων φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός φίλου του, του Υψικρέοντα από τη Μίλητο. Η γυναίκα του Υψικρέοντα ερωτεύτηκε παράφορα τον Προμέδοντα και μία νύχτα που έλειπε ο άντρας της πήγε στο δωμάτιο του. Παρόλο που ο Προμέδοντας δεν ήθελε να προδώσει τον φίλο του δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην Νέαιρα. Έτσι, την πήρε και έφυγαν κρυφά για την Νάξο. Η απαγωγή αυτή προκάλεσε μακροχρόνιο πόλεμο μεταξύ των πόλεων. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΝΑΞΟΥ ΚΑΙ ΜΙΛΗΤΟΥ: Οι Μιλήσιοι με τους συμμάχους τους από τις Ερυθρές κατάφεραν στη διάρκεια του πολέμου να χτίσουν ένα πολεμικό κάστρο μπροστά στα τείχη της πόλης της Νάξου από τη μεριά της στεριάς, από όπου έκαναν επιδρομές. Σε μία από αυτές τις εξορμήσεις έπιασαν αιχμαλώτους και αρκετούς αμάχους από την ύπαιθρο χώρα του νησιού, μεταξύ των οποίων και μια αρχοντοπούλα την Πολυκρίτη. Η ομορφιά της κοπέλας θάμπωσε έναν από τους στρατηγούς των συμμάχων, τον Διόγνητο, ο οποίος συμπεριφορόταν στη κοπέλα σαν να ήταν μνηστή του. Έτσι η Πολυκρίτη άρχισε να κινείται πιο ελεύθερα μέσα στο στρατόπεδο των συμμάχων. ΕΝΑ ΜΗΜΥΜΑ: Κατά τον Πλούταρχο, μία ημέρα που οι Μιλήσιοι γιόρταζαν τα Θαργήλια, κατάφερε, με το πρόσχημα ότι ήθελε να στείλει ένα δώρο στα αδέλφια της, να κρύψει μέσα στο ψωμί που τους έψησε ένα μήνυμα που παρακινούσε τους Ναξίους να επιτεθούν μετά το πέρας της γιορτής, όταν όλοι θα ήταν μεθυσμένοι ή θα κοιμούνταν. Οι Νάξιοι ακολουθώντας τις οδηγίες της εισέβαλαν στο στρατόπεδο των συμμάχων κατατροπώνοντας τους. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, εκείνος που πρόδωσε τους Μιλησίους ήταν ο Διόγνητος. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, όταν η Πολυκρίτη ζήτησε από τον Διόγνητο να προδώσει τους συμμάχους, εκείνος έβγαλε μαχαίρι να τη σκοτώσει αλλά η αγάπη του για την κόρη υπερίσχυσε. Μια άλλη, τρίτη, παραλλαγή, που τη διασώζει ο Αριστοτέλης, αναφέρει πως ο Διόγνητος γνώρισε την κόρη στο Δήλιο ιερό όπου είχε αποκλειστεί από την πολιορκία. Όταν της ζήτησε να γίνει δική του εκείνη δέχτηκε με αντάλλαγμα την προδοσία των συμμάχων.

ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ: Σε κάθε περίπτωση και σε όλες τις παραλλαγές του Μύθου, η Πολυκρίτη είχε τραγικό τέλος. Λέγεται ότι ενώ είχε ζητήσει να μην σκοτώσουν τον Διόγνητο αφού και εκείνη τον αγαπούσε, οι Νάξιοι τον σκότωσαν κατά λάθος και εκείνη πέθανε από την λύπη της για τον θάνατο του. Άλλες εξιστορήσεις αναφέρουν ότι η νέα πέθανε από τη συγκίνηση της στη διάρκεια της μεγαλοπρεπούς υποδοχής που της επεφύλαξαν οι Νάξιοι ή πως θάφτηκε κάτω από το βάρος των ταινιών και των ζωνών που τις πετούσαν από τον ενθουσιασμό τους οι συμπατριώτες της! Το μέρος όπου τάφηκε ονομάστηκε “Βασκάνου τάφος” γιατί οι Νάξιοι έλεγαν πως μία βάσκανη μοίρα δεν άφησε την Πολυκρίτη να ζήσει για να χαρεί τις τιμές που της άξιζαν. ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Ότι δεν κατάφεραν οι Μιλήσιοι μα κι ο Αριστάγορας με τον Αρταφέρνη το 499, το κατάφεραν 9 χρόνια αργότερα [το έτος της Μάχης του Μαραθώνα] ο Δάτης με τον Αρταφέρνη. Εξακόσιες τριήρεις απέπλευσαν από τη Σάμο με κατεύθυνση τη Νάξο. Οι Νάξιοι εγκατέλειψαν τη πόλη και κρύφτηκαν στους λόφους. Οι Πέρσες έκαψαν τη πόλη για να τιμωρήσουν τους Νάξιους για την νίκη τους εννιά χρόνια νωρίτερα ΠΑΡΑΘΕΜΑ: Ο Πλούταρχος1 για την Πολυκρίτη: “Ναξίοις καὶ Μιλησίοις συνέστη πόλεμος διὰ τὴν Ὑψικρέοντος τοῦ Μιλησίου γυναῖκα Νέαιραν. αὕτη γὰρ ἠράσθη Προμέδοντος Ναξίου καὶ συνεπένευσεν· ὃς ἦν μὲν ξένος τοῦ Ὑψικρέοντος, ἐρασθείσῃ δὲ τῇ Νεαίρᾳ συνῆλθε, καὶ τὸν ἄνδρα φοβουμένην ἀπαγαγὼν εἰς Νάξον ἱκέτιν τῆς Ἑστίας ἐκάθισεν. τῶν δὲ Ναξίων οὐκ ἐκδιδόντων χάριν τοῦ Προμέδοντος, ἄλλως δὲ ποιουμένων πρόφασιν τὴν ἱκετείαν ὁ πόλεμος συνέστη. τοῖς δὲ Μιλησίοις ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ προθυμότατα τῶν Ἰώνων Ἐρυθραῖοι συνεμάχουν, καὶ μῆκος ἔσχε καὶ συμφορὰς ἤνεγκε μεγάλας ὁ πόλεμος· εἶτ’ ἐπαύσατο δι’ ἀρετὴν γυναικός, ὡς συνέστη διὰ μοχθηρίαν. Διόγνητος γὰρ ὁ τῶν Ἐρυθραίων στρατηγὸς [ἔχων καὶ] πεπιστευμένος ἔρυμα κατὰ τῆς Ναξίων πόλεως εὖ πεφυκὸς καὶ κατεσκευασμένον, ἠλάσατο λείαν τῶν Ναξίων πολλὴν καὶ γυναῖκας ἐλευθέρας καὶ παρθένους ἔλαβεν. ὧν μιᾶς Πολυκρίτης ἐρασθεὶς εἶχεν αὐτὴν οὐχ ὡς αἰχμάλωτον ἀλλ’ ἐν τάξει γαμετῆς γυναικός. ἑορτῆς δὲ τοῖς Μιλησίοις καθηκούσης ἐν τῇ στρατιᾷ καὶ πρὸς πόσιν ἁπάντων καὶ συνουσίας τραπομένων, ἠρώτησε τὸν Διόγνητον ἡ Πολυκρίτη, μή τι κωλύοι πεμμάτων μερίδας ἀποπέμψαι τοῖς ἀδελφοῖς αὑτῆς. ἐπιτρέψαντος δ’ ἐκείνου καὶ κελεύσαντος, ἐνέβαλε μολίβδινον γραμματίδιον εἰς πλακοῦντα, κελεύσασα φράσαι τὸν κομίζοντα τοῖς ἀδελφοῖς, ὅπως αὐτοὶ μόνοι καταναλώσωσιν ἃ ἔπεμψε. οἱ δ’ ἐντυχόντες τῷ μολίβδῳ καὶ τὰ γράμματα τῆς Πολυκρίτης ἀναγνόντες, κελευούσης νυκτὸς ἐπιθέσθαι τοῖς πολεμίοις, ὡς ὑπὸ μέθης διὰ τὴν ἑορτὴν ἐξημελημένων πάντων, προσήγγειλαν τοῖς στρατηγοῖς καὶ παρώρμησαν ἐξελθεῖν μετ’ αὐτῶν. ἁλόντος δὲ τοῦ χωρίου καὶ πολλῶν διαφθαρέντων, ἐξῃτήσατο τὸν Διόγνητον ἡ Πολυκρίτη παρὰ τῶν πολιτῶν καὶ διέσῳσεν. αὐτὴ δὲ πρὸς ταῖς πύλαις γενομένη καὶ θεασαμένη τοὺς πολίτας ἀπαντῶντας αὐτῇ, μετὰ χαρᾶς καὶ στεφάνων ὑποδεχομένους καὶ θαυμάζοντας, οὐκ ἤνεγκε τὸ μέγεθος τῆς χαρᾶς, ἀλλ’ ἀπέθανεν αὐτοῦ πεσοῦσα παρὰ τὴν πύλην, ὅπου τέθαπται, καὶ καλεῖται βασκάνου τάφος, ὡς βασκάνῳ τινὶ τύχῃ τὴν Πολυκρίτην φθονηθεῖσαν οὐκ ἀπολαῦσαι τῶν τιμῶν. Οὕτω μὲν οἱ Ναξίων συγγραφεῖς ἱστοροῦσιν· ὁ δ’ Ἀριστοτέλης φησὶν οὐχ ἁλούσης τῆς Πολυκρίτης, ἄλλως δέ πως ἰδόντα τὸν Διόγνητον ἐρασθῆναι καὶ πάντα διδόναι καὶ ποιεῖν ἕτοιμον εἶναι· τὴν δ’ ὁμολογεῖν ἀφίξεσθαι πρὸς αὐτόν, ἑνὸς μόνου τυχοῦσαν, περὶ οὗ τὸν Διόγνητον, ὥς φησιν ὁ φιλόσοφος, ὅρκον ᾔτησεν· ἐπεὶ δ’ ὤμοσεν, ἠξίου τὸ Δήλιον αὐτῇ δοθῆναι (Δήλιον γὰρ ἐκαλεῖτο τὸ χωρίον), ἄλλως δ’ οὐκ ἂν ἔφη συνελθεῖν. ὁ δὲ καὶ διὰ τὴν ἐπιθυμίαν καὶ διὰ τὸν ὅρκον ἐξέστη καὶ παρέδωκε τῇ Πολυκρίτῃ τὸν τόπον, ἐκείνη δὲ τοῖς πολίταις. ἐκ δὲ τούτου πάλιν εἰς ἴσον καταστάντες, ἐφ’ οἷς ἠβούλοντο πρὸς τοὺς Μιλησίους διελύθησαν”. Konsatntinosa.oikonomou@gmail.com www.scribd.com/oikonomoukon

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να πάμε την Αργιθέα ΜΠΡΟΣΤΑ.

Φίλες και φίλοι Αργιθεάτες, Αρκετοί ήταν εκείνοι που μας προέτρεπαν να μην επιχειρήσουμε την δημιουργία συνδυασμού μετά τη διάλυση της αντιπολίτευσης . Είναι πολυτέλεια ,μας έλεγαν , ο δεύτερος συνδυασμός για την Αργιθέα. Τολμήσαμε ,ξεκινήσαμε και στον ελάχιστο χρόνο που είχαμε μιλήσαμε με πάρα πολλούς Αργιθεάτες και η ομάδα μας μεγάλωσε . Ήρθαν κοντά μας , ανιδιοτελώς , κυρίως νέοι άνθρωποι , που αγωνίζονται είτε σε αυτόν τον τόπο, είτε για αυτόν τον τόπο, και αποτελούν το μέλλον της Αργιθέας. Άνθρωποι ικανοί, καταξιωμένοι στο χώρο τους, με ειλικρινή διάθεση για προσφορά κι αυτό με κάνει ιδιαίτερα περήφανη. Άνθρωποι με φρέσκιες ιδέες που δεν προσδοκούν τίποτα από το δήμο και επιθυμούν να προσφέρουν στον τόπο μας. Είναι δικοί σας άνθρωποι: συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι, συνεργάτες. Τους γνωρίζετε. Μπορείτε να τους εμπιστευτείτε. Από τη στιγμή που επιβεβαιώθηκε η συγκρότηση της παράταξης , η αντίδραση των απανταχού Αργιθεατών ήταν τέτοια, που πλέον μας επιτρέπει να αναθεωρήσουμε τους στόχους και να βάλουμε τον πήχη ψηλότερα. Ο δήμος μας βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με μια σειρά από άλυτα προβλήματα που λιμνάζουν χρόνια και αυτή την πενταετία θα παρθούν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του τόπου μας Ξέρουμε, θέλουμε, μπορούμε να βοηθήσουμε και θα τα καταφέρουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να πάμε την Αργιθέα ΜΠΡΟΣΤΑ. Μέχρι τις εκλογές του Οκτωβρίου θα επικοινωνήσουμε με κάθε συνδημότισσα και συνδημότη μας, για να παρουσιάσουμε την πρότασή μας για την Αργιθέα. Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. Καλή δύναμη σε όλους ! Με βαθιά εκτίμηση, Όλγα Η. Κορλού Δικηγόρος Υποψήφια Δήμαρχος Αργιθέας Του συνδυασμού «ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΙΘΕΑ»