Ανθηρό Αργιθέας Καρδίτσας
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία. Στο χωριό λειτουργεί μουσείο με εκκλησιαστικά κειμήλια. Κοντά στο χωριό υπάρχουν οι μονές της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Γεννήσεως της Θεοτόκου (Μονή Κατουσίου) και η γέφυρα του Κοράκου, πετρόχτιστο γεφύρι του 14ου αι. και δύο σπήλαια, της Κλεφτόβρυσης και του Σταυρού.
Παλιότερα όταν από μια χώρα κάτοικοι εγκαθiστατο σε τόπο έξω από την πατρίδα τους , έδιναν σε αυτόν ονομασία που προέρχονταν από την φυσικότητα και το ανάγλυφο του εδάφους ή από κανένα μεγάλο δέντρο που ήταν στο νέο τόπο ή από δάσος όμοιων δέντρων π.χ. Πλάτανος, Μεγάλη Οξιά, Καστανιά. Έτσι από τις λέξεις "Μπούκα" που σημαίνει είσοδος (π.χ μπούκα του λιμανιού ή μπούκα του κανονιού) και "Βίτσα" που σημαίνει πολύ λεπτή βέργα δηλ. Μπουκοβίτσα ονομάζεται τόπος που η είσοδος σ’ αυτόν είναι τόσο στενή όσο η μπούκα του κανονιού , λεπτή σαν βέργα. Ας θυμηθούμε , οι παλιότεροι, την είσοδο του χωριού, στη θέση ‘‘Λούκα’’ στη Μεγάλη Σκάλα, πόσο στενή ήταν. Κατά τη διάρκεια της δυναστικής έριδας για τον θρόνο του λιγοστού πια βυζαντινού κράτους μεταξύ των Ιωάννη Στ’ του Καντακουζηνού και του Ιωάννη Ε’ του Παλαιολόγου (η οποία επεσώρευσε στο Βυζάντιο πολλά δεινά) , ο ηγεμόνας των Σέρβων Στέφανος Δουσαν (1331-1355) εκμεταλλευόμενος τις δραματικές περιπέτειες του εμφύλιου αυτού πολέμου άρχισε την επεκτατική του πολιτική σε βάρος του βυζαντινού κράτους με κύριο στόχο να ιδρύσει μια σερβοελληνική αυτοκρατορία. Επιδέξιος διπλωμάτης, ικανός στρατιωτικός, έξυπνος και με μεγάλη θέληση, Στέφανος Δουσαν, κατέκτησε, αρχικά, τη Δυτική Μακεδονία. Αργότερα κατέλαβε την Αλβανία μέχρι το Δυρράχιο και την Αυλώνα. Στη συνέχεια αποσπά από τους Έλληνες την Ήπειρο, προχώρησε στη Μακεδονία και την κατέλαβε μέχρι τη Θεσσαλονίκη και την Χαλκιδική. Το 1346 καταλαμβάνει τις Σέρρες , τους Φιλίππους, τη Δράμα και τη γύρω περιοχή. Το Πάσχα του 1346 στέφθηκε πανηγυρικά στα Σκόπια ‘‘ αυτοκράτωρ Σερβίας και Ρωμανίας’’ από τον Πατριάρχη της Σερβικής Εκκλησίας. Δυο χρόνια αργότερα καταλαμβάνει την Ήπειρο και τη Θεσσαλία μέχρι τον Κορινθιακό κόλπο . Το κράτος εκτεινόταν από τον Κορινθιακό κόλπο μέχρι το Βελιγράδι και από τις Δαλματικές ακτές μέχρι το Νέστο. Μετά το θάνατο του το σέρβικο αυτό κράτος διασπάσθηκε σε διάφορες τοπαρχίες. Στις εκστρατείες του χρησιμοποιούσε στρατό απ’ όλη τη Σερβία και από το χωριό Μπούκοβο της Σερβίας κοντά στο Μοναστήρι. Εδώ όταν εγκαταστάθηκαν οι καταγόμενοι από το Μπούκοβο, διατηρούσαν στενούς δεσμούς με την Μητρόπολη (το Μπούκοβο), υπάγονταν σε αυτήν και κυβερνώνταν είτε απ’ ευθείας , είτε δι’ αυτοδιοικήσεως. Για να θυμούνται δε την ιδιαίτερα πατρίδα τους πρόσθεσαν τη συλλαβή – ιτσι στο τέλος της λέξης .Μπουκοβο δηλ. Μπουκοβίτσι ( μικρό Μπούκοβο) που με την πάροδο των χρόνων έγινε Μπουκοβίτσα. Πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι η δεύτερη ονομασία. Tο Μπούκοβο της Νοτιοσλαβίας βρίσκεται στο διαμέρισμα του Μοναστηρίου στις Β.Α. πλαγιές του όρους Βαρνούντος. Μισή ώρα από αυτό και στις βόρειες πλάγιες του Βαρνούντος βρίσκονταν η Μονή Μπουκόβου η οποία μεταβλήθηκε σε ερείπια κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αφού ήταν μέσα στη ζώνη βολής του πυροβολικού. Από παραδόσεις μαθαίνουμε , αλλά και από τα ερείπια που υπάρχουν, φαίνεται ότι πολύ παλιά το χωριό ,η Μπουκοβίτσα , ήταν χτισμένο στη θέση ‘‘ Σπηλιά’’. Από κει , άγνωστο για ποια αιτία , ίσως από σεισμό που έγινε το 1566, εγκαταλείφθηκε και αρχικά οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στη Μεταμόρφωση (Κατούσι) και από εκεί κατέβηκαν στη θέση του σημερινού χωριού.
Παλιότερα όταν από μια χώρα κάτοικοι εγκαθiστατο σε τόπο έξω από την πατρίδα τους , έδιναν σε αυτόν ονομασία που προέρχονταν από την φυσικότητα και το ανάγλυφο του εδάφους ή από κανένα μεγάλο δέντρο που ήταν στο νέο τόπο ή από δάσος όμοιων δέντρων π.χ. Πλάτανος, Μεγάλη Οξιά, Καστανιά. Έτσι από τις λέξεις "Μπούκα" που σημαίνει είσοδος (π.χ μπούκα του λιμανιού ή μπούκα του κανονιού) και "Βίτσα" που σημαίνει πολύ λεπτή βέργα δηλ. Μπουκοβίτσα ονομάζεται τόπος που η είσοδος σ’ αυτόν είναι τόσο στενή όσο η μπούκα του κανονιού , λεπτή σαν βέργα. Ας θυμηθούμε , οι παλιότεροι, την είσοδο του χωριού, στη θέση ‘‘Λούκα’’ στη Μεγάλη Σκάλα, πόσο στενή ήταν. Κατά τη διάρκεια της δυναστικής έριδας για τον θρόνο του λιγοστού πια βυζαντινού κράτους μεταξύ των Ιωάννη Στ’ του Καντακουζηνού και του Ιωάννη Ε’ του Παλαιολόγου (η οποία επεσώρευσε στο Βυζάντιο πολλά δεινά) , ο ηγεμόνας των Σέρβων Στέφανος Δουσαν (1331-1355) εκμεταλλευόμενος τις δραματικές περιπέτειες του εμφύλιου αυτού πολέμου άρχισε την επεκτατική του πολιτική σε βάρος του βυζαντινού κράτους με κύριο στόχο να ιδρύσει μια σερβοελληνική αυτοκρατορία. Επιδέξιος διπλωμάτης, ικανός στρατιωτικός, έξυπνος και με μεγάλη θέληση, Στέφανος Δουσαν, κατέκτησε, αρχικά, τη Δυτική Μακεδονία. Αργότερα κατέλαβε την Αλβανία μέχρι το Δυρράχιο και την Αυλώνα. Στη συνέχεια αποσπά από τους Έλληνες την Ήπειρο, προχώρησε στη Μακεδονία και την κατέλαβε μέχρι τη Θεσσαλονίκη και την Χαλκιδική. Το 1346 καταλαμβάνει τις Σέρρες , τους Φιλίππους, τη Δράμα και τη γύρω περιοχή. Το Πάσχα του 1346 στέφθηκε πανηγυρικά στα Σκόπια ‘‘ αυτοκράτωρ Σερβίας και Ρωμανίας’’ από τον Πατριάρχη της Σερβικής Εκκλησίας. Δυο χρόνια αργότερα καταλαμβάνει την Ήπειρο και τη Θεσσαλία μέχρι τον Κορινθιακό κόλπο . Το κράτος εκτεινόταν από τον Κορινθιακό κόλπο μέχρι το Βελιγράδι και από τις Δαλματικές ακτές μέχρι το Νέστο. Μετά το θάνατο του το σέρβικο αυτό κράτος διασπάσθηκε σε διάφορες τοπαρχίες. Στις εκστρατείες του χρησιμοποιούσε στρατό απ’ όλη τη Σερβία και από το χωριό Μπούκοβο της Σερβίας κοντά στο Μοναστήρι. Εδώ όταν εγκαταστάθηκαν οι καταγόμενοι από το Μπούκοβο, διατηρούσαν στενούς δεσμούς με την Μητρόπολη (το Μπούκοβο), υπάγονταν σε αυτήν και κυβερνώνταν είτε απ’ ευθείας , είτε δι’ αυτοδιοικήσεως. Για να θυμούνται δε την ιδιαίτερα πατρίδα τους πρόσθεσαν τη συλλαβή – ιτσι στο τέλος της λέξης .Μπουκοβο δηλ. Μπουκοβίτσι ( μικρό Μπούκοβο) που με την πάροδο των χρόνων έγινε Μπουκοβίτσα. Πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι η δεύτερη ονομασία. Tο Μπούκοβο της Νοτιοσλαβίας βρίσκεται στο διαμέρισμα του Μοναστηρίου στις Β.Α. πλαγιές του όρους Βαρνούντος. Μισή ώρα από αυτό και στις βόρειες πλάγιες του Βαρνούντος βρίσκονταν η Μονή Μπουκόβου η οποία μεταβλήθηκε σε ερείπια κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αφού ήταν μέσα στη ζώνη βολής του πυροβολικού. Από παραδόσεις μαθαίνουμε , αλλά και από τα ερείπια που υπάρχουν, φαίνεται ότι πολύ παλιά το χωριό ,η Μπουκοβίτσα , ήταν χτισμένο στη θέση ‘‘ Σπηλιά’’. Από κει , άγνωστο για ποια αιτία , ίσως από σεισμό που έγινε το 1566, εγκαταλείφθηκε και αρχικά οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στη Μεταμόρφωση (Κατούσι) και από εκεί κατέβηκαν στη θέση του σημερινού χωριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου